ابراهیم مجذوب

اِبْراهیمِ مَجْذوب، از صوفیان قرن 7ق / 13م و معاصر شیخ شهاب‌الدین سهروردی و نجیب‌الدین علی بن بزغش شیرازی. وی در میان صوفیه شهرت داشته است و جنید شیرازی در شدّالازار در شرح احوال نجیب‌الدین علی بن بزغش از او یاد كرده و او را از «مجانین العقلاء» به شمار آورده است. ابراهیم مردی مجذوب و شوریده حال بوده و جنید شیرازی (صص 335-336) و شعرانی (2 / 142) و جامی (صص 473، 477- 479) از او حكایات غریب نقل كرده‌اند. قول جنید شیرازی در نفحات الانس جامی (ص 473) و برخی تذكره‌های دیگر نقل شده است. معصوم علیشاه نام او را «عزالدین ابراهیم مجذوب» گفته است (2 / 440).

مآخذ

جامی، عبدالرحمن، نفحات الانس، به كوشش مهدی توحیدی‌پور، تهران، 1337ق؛ جنید شیرازی، معین‌الدین ابوالقاسم، شدّالازار، به كوشش محمد قزوینی و عباس اقبال، تهران، 1328ش؛ شعرانی، احمد بن علی، طبقات الكبری، بیروت، 1374ق / 1954م؛ معصوم علیشاه، محمد، طرائق الحقائق، به كوشش محمد جعفر محجوب، تهران، 1339-1345ش.